Şükran günü. Ailenizle ekmek kırmak için, bütün gün beklediğiniz o doldurulmuş, yumuşak hindiyi oymakla başlayıp, geri teperken, rahatlarken ve yemek komanıza yenik düşerken futbol ve geçit töreni izlemekle biten bir zaman. Ne muhteşem ve masum bir tatil değil mi?
Yanlış. Çok yanlış. Beş yaşımdan beri Şükran Günü'nden nefret ediyorum (#sorrynotsorry). Her yıl bu iğrenç günden en iyi şekilde yararlanmak için elimden gelenin en iyisini yapmaya çalışsam da, bunun için Chandler Bing seviyesinin üstüne asla çıkamadım. (Bunun neye benzediğini öğrenmek istiyorsanız, Chandler Bing Şükran Günü'ne ev sahipliği yapma hakkındaki bu makaleye göz atın).
Her şeyden önce, ilk Şükran Günü'nün arkasındaki gerçek hikaye var. Okulda, Hacılar ve Kızılderililer arasında sert kışta hayatta kalmalarına yardım eden harika dostluk hakkında bilgi edindik.
Anaokulundaki ilk oyunculuk rolümü hala hatırlıyorum, tüm anlaşmaya öncülük eden simgesel 'arkadaş canlısı Kızılderili' Squanto'yu oynamıştım. Doğal olarak, herhangi bir iyi oyuncu gibi, kendi rolümü araştırmaya karar verdim ve o zaman çirkin gerçeği öğrendim.
Lemme size cliffnotes versiyonunu veriyor: Squanto sadece köle olduğu için İngilizce biliyordu. Gerçekten de oğlumuzun hacılar ve Wampanoag Ulusu arasında müzakere ettiği barış anlaşmasını kutlamak için bir ziyafet düzenlendi, ancak menü biraz farklı görünüyordu.
Bununla birlikte, birçok kaynağa göre, bu Huffington Post makalesi , ilk resmi 'Şükran Günü' aslında Yerli Amerikalıların katliamını kutlamak için düzenlendi. Diyelim ki beş yaşındaki ben biraz dehşete düştüm ve kafam çok karışıktı.
Sonra ziyafet var. Beni yanlış anlamayın - Sonbahar'ı seviyorum ve kabak kızartması ve elma şarabı gibi kurnaz Sonbahar tarifleri için yaşıyorum - ama içimdeki beslenme uzmanı, obezite salgınından muzdarip bir ülkenin oburluğa adanmış bir gün olduğunu bilerek biraz ölüyor ve tembellik. (Bu nedenle, daha sağlıklı bir Şükran Günü ziyafeti yapmak için bazı ipuçlarından hepimiz yararlanabiliriz.)
Küçük bir şeye sahip olduğum gerçeğini takip et mizofoni , belirli seslere duyulan nefret (Bununla ilgili daha fazla bilgi edinin) İşte ). Kısacası, insanların yemek yediğini görmek ve duymak benim kişisel cehennemimdir.
En kötüsü, insanların ağızlarında bir miktar yiyecekle konuşmaları, özellikle de bu yiyecek ölü bir hayvan olduğunda, bu da beni bir sonraki noktama getiriyor: Her yıl Şükran Günü için 45 milyon hindi acımasızca öldürülüyor.
Son birkaç yılda yayınlanan gıda belgesellerinin stoklarını kaçırdıysanız, hayvan tarımı iğrenç bir iştir ve hayvansal ürünlerin aşırı tüketimi tam da obezite salgınına neden olan şeydir. Daha hayvan ve sağlık dostu bir ziyafet çekmekle ilgileniyorsanız, bu muhteşem hayvansız Şükran Günü tariflerinden bazılarını denemenizi tavsiye ederim.
ABD'deki çiftlik hayvanlarına yapılan grotesk muamele çileden çıkarıcı ve üzücü ve daha da acı veren şey, her yıl bunu insanlarla tartışmaya çalıştığımda, neredeyse her zaman 3 yanıttan 1'iyle karşılaşıyorum:1. Akşam yemeğini mahvetmeyi bırakmam söylendi (ki, eğer omnivorlara hakaret ederken kanlı bir hindi gibi boyanmış bir sabun kutusunun üzerinde olsaydım, anlayabilirdim. Ama ben sadece gerçekleri söylemekten bahsediyorum sorulduktan sonra neden hayvanları yemiyorum ... gerçi sen olur hakkında bir video görmek isterim Şükran hindinizin gerçekliği , Seni durdurmayacağım).
2. Alay ediyorum, bu genellikle insanların bana bir veya daha fazla vegan olmamak için bu nedenler ya da amcamın adımı çağırdığı bir bölüm, bu yüzden onun hindi yığınlarını alıp yüzünde bir gülümsemeyle beşli baypas sonrası kalbini yediğini görmek için bakıyorum. Vay. Yani. Komik.
vanilyalı dondurmayla ne iyi gider
Veya 3. Aynı fikirdeyim, ancak lezzeti çok beğendikleri için menüyü değiştirmek istemelerinin yeterli olmadığı söylendi. (Bu sizseniz, durum böyle olmak zorunda değil. Cidden, sadece şu saçmalamaya değer şeylere bakın 41 bitki bazlı tarif önerisi .)
Şükran Günü'nün takdir ettiğim bir parçası 'verme' kısmı, ama bu bile biraz iyileştirmeye ihtiyaç duyabilir. Pek çok insanın yiyecek kilerlerine mal bağışlaması veya evsizlere Şükran Günü yemeği sağlamaya yardımcı olmak için gönüllü olması o kadar harika olsa da, yılda başka 364 gün de malzemeye ihtiyaç duyuyor.
Açıkçası, tatilleri daha da özel kılmak için insanları zamanlarını / paralarını / yiyeceklerini vermekten caydırmak istemiyorum - cidden, gidin yerel gıda bankanı bul ve bir vardiyaya kaydolun, lütfen - ama keşke insanlar bunun eşit olduğunu fark etselerdi. Daha çok daha az insanın daha az şanslı olanı düşündüğü rastgele bir Perşembe öğleden sonra vazgeçmek çok özel.
İşte karşınızda - Şükran Günü'nün neden ebedi 'yılın en az sevdiğim günü' olduğunun önemli noktaları. Eğer moralinizi çok düşürdüyse, bu Şükran Günü içki oyununun beni bu raundu atlatacağını biliyorum. Türkiye Günü'nü hiçbir zaman tam olarak kucaklayamayacak olsam da, her yıl biraz daha iyiye gittiğini söyleyeceğim ve bunun için müteşekkirim.
