Lisede son sınıftaydım ve hayat bana% 100 geliyordu. Üniversite uygulamaları, balo sezonu, kıdemli portreler, işler. Gerçek bir yön olmadan sürekli tam hızda koşuyordum. Bu noktada liseden sonra ne yaptığım, kim olduğum ya da kim olmak istediğim hakkında hiçbir fikrim yoktu. Bu benim açımdan çok fazla düşünmeye yol açtı.
gergin duygudan nasıl kurtulur
Fotoğraf thestudyingdinosaur.tumblr.com'un izniyle kullanılmıştır
Her zaman diğer çocuklardan farklı görünmüştüm ... Öncelikli olarak beyaz bir liseye gidiyordum, ben farklıydım. Ben Koreli-Amerikalıydım, şimdiden çoğu arkadaşımdan beni bir kenara bıraktım. Etnik kökenim değiştirebileceğim bir şey değildi. Beni yanlış anlamayın, Koreli-Amerikalı olmakla son derece gurur duyuyorum ve terk etmek ya da değiştirmek istediğim kimliğimin bir parçası değildi, ama beni farklı kıldı. Ben de hayatım boyunca tombuldum ve bununla ben de farklıydım.
Bilmeyenleriniz için Koreli ve fazla kilolu olmak, birlikte pek iyi giden bir kombinasyon değil. Mayonez ve akçaağaç şurubu gibi, hayır. Güney Korelilerin her zaman bugün göründükleri estetik cerrahi delisi insanlar olmadığına inanmak istiyorum. Annem üniversitede Kore tarihi okudu ve her zaman Kore tarihinin en küçümsenmemiş ancak günümüzde hala ikinci nesil çocuklarla olan hikayeler açısından çok zengin olduğunu söylüyor. Kasıtsız vücut utandırmasının ne zaman başladığından emin değilim, ama 8 yaşına kadar gerçekten sevimli kabul edildim. Sonra akrabalarım benim ve sağlığım için alışılmadık bir şekilde endişelenmeye başladı.
Sizi aydınlatmama izin verin, eminim bazılarınız ilişki kurabilir, tipik bir Kore aile toplantısında şuna benzer sorular duyarsınız: 'Nasıl evleneceksin?' Böyle görünen bir erkek arkadaş asla bulamayacaksın. Aynaya bakmıyor musun? Sanırım bu, nihayetinde bu çılgın diyete karar vermeme neden oldu.
Yemekle ilişkim çok güzel. Asla yemek yiyen biri olmadım, yemeğime dokunmaktan da nefret etmedim, mideme koyduğum hiçbir şeyi kusmadım. Bunlar çok hassas ve çok gerçek yeme bozuklukları olsa da, onlarla mücadele etmedim.
Kilo verme kararım çok aceleci ve mantıksızdı. 18 yaşındaydım ve aşırı derecede karamsarım. Şişman olduğum için mutsuz olduğumu sanıyordum, çünkü genç yaşta aklıma kazınan fikir buydu. Tüm arkadaşlarım kadar zayıf olmadığıma ve ailemi etkilemek istediğime öfkelenerek, tüm atıştırmalıklarımı attım ve önümüzdeki ay 800-1000 kalorili diyet yapmaya karar verdim. Tüm harika anılarımı yiyeceklerle bir kenara attım ve onları hafızamdan silmeye çalıştım.
Pixabay.com'un izniyle
bartlett armutunun olgun olup olmadığı nasıl anlaşılır
Başlangıçta çok heyecanlandım. Kilo vermek gibi bir şeye ulaşmanın o anlık hazzını almak için sabırsızlanıyordum. Zihnimde, kilo verdikten sonra her şeyin yerine oturacağına ve hayatımın mükemmel olacağına dair çarpık bir görüntü vardı. Bir kalori sayma uygulaması indirdim ve başlamaya hazırdım.
Yaklaşık bir hafta sonra, daha önce hiç hissetmediğim şeyleri hissetmeye başladım. Bunun çok hafif bir depresyon şekli olduğunu varsayacağım. Hiçbir şey yemediğimden ve arkadaşlarım her şeyi yemek istediğinden, kendimi dışarı çıkmayı bırakmaya zorlamak zorunda kaldım. Dışa dönük biri için arkadaşlık eksikliği son derece tehlikelidir. Bir hamburger veya birkaç taco üzerinde kaç harika anının paylaşıldığını anlamaya başladım. Ayrıca ağzıma koyduğum her şeyi kapsamlı bir şekilde analiz etmeye ve diyetimi bozacak bir şey olup olmayacağı konusunda endişelenmeye başladım.
Fotoğraf chasingskinnybadly.tumblr.com'un izniyle yayınlanmıştır.
Yine de devam etmeye kararlıydım. Her ayağa kalktığımda başım dönüyordu ve hiçbir şey yapacak enerjim olmadı. Bu diyet AKA açlığı, okul çalışmalarımı da etkiliyordu. Son sınıftaki berbat notlarımı haklı çıkarmıyorum, ama bir nevi. Eve döner dönmez uyuyacaktım, ertesi sabah tüm sorumluluklarımı görmezden gelebilmem için ertesi sabah uyanacağımı umuyordum.
Ayın sonunda acınacak haldeydim, açtım ve kaybettiğim 15 kilodan hiç memnun değildim. Evet, kot pantolonum daha iyi oturuyordu. Evet, çift çenem yavaşça tek çeneye dönüyordu. Ama ne pahasına olursa olsun? Şimdi (sonsuz gibi hissettiren) bir çöküş içindeydim. Gülümsemelerim gerçek değildi ve gülüşlerim bulaşıcı değildi. Sevinç, taklit edilmesi imkansız bir şeydir.
GIF, lonelypsychoticgirl.tumblr.com'un izniyle
gotham bar ve ızgara restoranı hafta menüsü
Bu süre zarfında bir şey öğrendiysem, kendimden başka beni mutlu edecek hiçbir şey olmayacaktı. Küçük, orta veya büyük, mutluluğum hakkında yargıya varan tek kişinin ben olduğumu fark ettim. Fazla kilolu olmamın iyi olduğunu savunmuyorum. Bütün bunların amacı bu değil.
GIF, daily-quotes.tumblr.com'un izniyle yayınlanmıştır.
Dikkat edin, bu hayat değiştiren çok önemli bir an… Büyüdüm ve bir sesim olduğunu fark ettim ve onu kullanmama kesinlikle izin verdim. Aile üyelerime ya da fiziksel görünüşümü eleştirmeye çalışan diğer kişilere, artık pasif olarak yumruklarını bana çekmeyeceğimi (kibarca) bildirmeyi öğrendim. Elbette, bazıları kafası karışmış bakışlarla sonuçlandı ve biz-sadece-seni-önemsiyoruz-… Ama olması gerekiyordu. Kusurlarım ne olursa olsun kendimi sevmeye karar verdim ve o zamandan beri hayatımın her yönünden zevk almak için uzun bir yol izledim. Çok titiz bir şekilde yaratıldım ve bunu yaptığımda anladığım için minnettarım. Devam et, fazladan taco al, o LBD'yi dolabının arkasında sakla.
Herhangi bir yeme bozukluğuyla mücadele ediyorsanız, hiçbir yerde yalnız olmadığınızı bilin. Çoğumuz, bir çıkış yolu olmadığına inanmanın ama yardım almanın nasıl bir his olduğunu bilen biziz. Bunun için sormak. Değişiklikleri muhtemelen zaten bilen veya fark eden, ancak bunu nasıl gündeme getireceğini bilmeyen, sizi seven insanlar var. Tünelin sonunda bir ışık var ve siz aynaya bakıyorsunuz ve sizin figürünüzden çok daha fazlası olduğunuzu biliyorsunuz.
