Çölyak Hastalığı, 2008'de hiç kimsenin glütenin ne olduğunu bilmediği günlerde, teşhisimden sonra benim tanımlayıcı özelliğimdi. Gluten, kim olduğumu hatırlamanın kolay bir yolu haline geldi (Jewfro, #tbt'den lise günlerine kadar) ve yiyecekler çabucak konuşmamın başlangıcı oldu. Ben glutensiz kızdım ve biraz kazdım. O zamanlar hala kim olduğumu buluyordum, bu yüzden beni ortalama, normal, homojen insanlardan (#suburbanlyfe) oluşan bir denizde ayıran bir şey olması beni mutlu etti.
Gif, getoffmyinternets.net izniyle
ananas cum tadınızı daha iyi yapar mı
Ama komik olan şey, yediğim glütensiz yiyeceklerden nefret etmemdi. Izgara tavuk, kavrulmuş sebzeler ve kaka tadımlı ekmek (gf ürünleri ana akım haline gelmeden çok önce) beni aç, depresif ve sıska hissettirdi.
Teşhis
Eskiden yiyecekler benim için arka plandaydı. Karboli olduğu ve 5 yaşında onaylandığı sürece ağzıma ne koyduğuma gerçekten hiç aldırış etmedim. Evet, seçici bir yiyiciydim, ama yemeğimin kalitesi umrumda değildi. Patates kızartması, simit, makarna, tavuk parmakları, pilav - anladınız.
Gif awesome-blog-pics.tumblr.com izniyle
Ama lisede başıma garip şeyler gelmeye başladı. Regl dönemimi kaybettim, saçlarım inceldi ve aşırı kurudum, sınırda anemiydim ve gözlerimi açık tutamadığım için 8. dönem İngilizcesinde kelimenin tam anlamıyla her gün kestirdim.
Tavuk parmaklarım sonunda beni yakaladı mı? Türü.
Zavallı pediatrik gastroenteroloji uzmanım Dr. Amy DeFelice (hey, kızım) Columbia Üniversitesi Çölyak Hastalığı Merkezi , Ekim 2008'de Çölyak hastası olduğum haberini verdim. Gözlerine bakamadım. Lise yıllarında arkadaşlarımla öğle yemeğine çıktığımda sade dilimlenmiş hindiye patates cipsi yuvarlamak gibi yemek önerileri yapmayı denedi. Onu vurdum. Zor. #Üzgünüm
Gif giphy.com'un izniyle
İşte anlaşma: Çölyak, ince bağırsağın en mikroskobik miktardaki glüteni bile toksik olarak algıladığı bir otoimmün bozukluktur. Sonuç olarak, Çölyaklar glüten yediklerinde yetersiz beslenirler ve bir dizi sorun ortaya çıkabilir. Yani evet, glüten gitmeli.
Teşhisimden sonraki yıl yaklaşık 15 kilo verdim. Şişmanlığımı, aşk kollarımı ve bebeğimin bir kısmını kaybettim (hala bebek yanaklarım olmasına rağmen, size kartlanmadığım gün haber vereceğim). Tonlarca enerjim vardı, sürtük olmayı bıraktım (güle güle, huysuz Felicia), vücudum dengeye geri döndü ve sürekli beyin sisi kayboldu.
#Temiz yiyordum ama perişan haldeydim. Tıbbi olarak iyileştirildim ama duygusal olarak tıkandım.
Tanıdığım hayata RIP ve Çölyak yaşam tarzına büyük mutsuz bir karşılama.
Erken Etki
Teşhisimle, ne yediğimi umursamamaktan, aniden yemeğe takılıp kalmadan işlev yapamamaya gittim: ne yiyordum, nerede yiyordum, ne yediğimi nasıl sipariş edeceğim, ne zaman yiyordum, herkesin yediği şeyi neden yemediğimi nasıl açıklarım. Kimse anlamadı ve kimsenin beni anlamadığını hissettim, Çölyak hastası olanlar bile.
Çölyakların, glüten intoleranslarının, veganların, vejeteryanların, fındık alerjilerinin vb. Norm olduğu bir dünyada kulağa biraz aptalca geliyor. Ancak o zamanlar bir gıda alerjisi, kısıtlaması veya özel bir diyete sahip olmak cidden tuhaftı. Gluten ve cahil insanlarla dolu bir dünyada cüzamlıydım. Eğitimli olmadıkları için cahil değillerdi, ama o zamanlar dünya çölyak ya da glütensiz olduğunu bilmediği için cahildiler. Ve belli bir seviyeye kadar, hala öyle değiller.
Gif giphy.com'un izniyle
Bu yüzden, rahatsızlığımı kabul etmeyen bir dünyaya atıldığımda, kendi başıma kendim için bakıyordum ve bu çok yorucuydu. Okula atıştırmalıklar paketlemek, öğle yemeği için eve gitmek zorunda kalmak, arkadaşlarla dışarıda yemek yememek, bir ev partisinde ne içip içemeyeceğimi bilmemek, on altı yaşın altındaki tatlılardan önce yemek yemek zorunda kalmak, her zaman çantamda yemek yemek - glüten tüketmekten kaçınmak ben mi. Çölyak beni tüketti. Yemek beni tüketti. Ve ondan nefret ettim.
Sosyal baskı
Ve hepsinin en kötü yanı sosyal yönüydü. O zamanlar, Çölyak'ı restoranlara şiddetli, şiddetli, buğday ve una karşı ŞİDDETLİ bir alerji olarak tanımlamam gerekirdi (bu gerçekten doğru değil, glüten ayrıca çavdar, arpa, yulaf, malt ve diğer pek çok bokta da var. ), bana hizmet etmekten gergin olacakları noktaya kadar. Hayır, deli değildim. Hayır, ben, gittiğim her yerde olay çıkarmayı seven, Long Island'dan paranoyak, yetkili bir Yahudi kız değilim. Aslında ben tam tersiyim.
Çoğu zaman, bir grup arkadaşımla dışarı çıkacak olsaydım, a) yiyecek bir şeyler bile olduğundan emin olmak için önceden arardım ve b) sunucuyu sınamak zorunda kalmamak için tüm uygun soruları önceden sorardım büyük bir grubun önünde. Cevap duymam gereken şey değilse, arkadaşlarımla dışarı çıkmadan önce yemek yer ve sonra aptal gibi oturup onları yemek yemeyi dilediğim yemeklerde izlerdim. Ve masada glüten soruları sormak zorunda kalsaydım, Çölyak hastalığının ciddiyetini küçümserdim, böylece deli görünmezdim, ama o zaman kontaminasyon riskini alırdım. Aptal, ama hastalığımdan çok utandım. Berbattı. Hala berbat. Her zaman berbat olacak.
Gif, livingtheglutenfreedream.tumblr.com'un izniyle
Ve bu, glütensiz bir seçeneğin mevcut olmasından daha fazlasıdır. Bu hazırlıktır. Eğlenmek veya kilo vermek için glütensiz olmayı seçen ünlüler ve insanlar, çölyak hastaları için dışarıda yemek yemeyi çok daha zor hale getiriyor. Birçok restoran, ızgara et veya balık yiyememem için ızgaralarına ekmek koyar. Diğerleri glutensiz makarnalarını normal makarnalarıyla aynı suda kaynatacaklar. Bazıları fritözlerinde glüten kızartmak, banyoda saatlerce, baş ağrılarına, mide ağrılarına ve intikam almak için eski okul şirret tavrıma yol açtığı konusunda yalan söylüyor.
marshmallow'dan hatmi kreması nasıl yapılır
Ve beni çıkmaya bile başlama. En azını söylemek garip. Mesela, hayır, az önce bir bira içtiysen seni öpemem. Barda kızarmış patates yiyorsan içeceğimi seninle paylaşamam. Hm, akşam yemeği için seçtiğin yer benden işe yaramayacak ... Asılmayan ya da akışa devam edemeyen o yetkili, yüksek bakım gerektiren piliç olarak gelmekten korkuyorum, ama bu benim suçum değil.
Rebloggy.com'un izniyle Gif
Çapraz kontaminasyonun tamamı, insanların kafalarını sarmaları için oldukça zor bir kavramdır. Ve anlasalar bile, asla akılda kalmaz. Ama benim için, birisinin taze bir kavanozda fıstık ezmesini tostunu yaydıktan sonra iki kez daldırarak kirletmesini izlemek, böyle bir iç kaygı ve kaygıya neden oluyor. Neden bunu yaptın? NEDEN?
Yiyeceklerin hazırlanmasını ve yayılmasını saplantılı bir şekilde izliyorum - yiyecekleri sevdiğim için değil, yiyip yiyemeyeceğimi bilmek zorunda olduğum için. Herhangi bir iştahım olup olmadığı önemli değil, daha sonra yemek yemek istersem diye, yemeğin güvenli olup olmadığını en baştan bilmem gerekiyor. Dediğim gibi, olmasını istemesem bile yemek her zaman aklımda.
mikrodalgada patlamış mısır ne kadar süreyle patlatılır
Thenotvanilla.com'un izniyle Gif
# Gerçek Hayat Mücadeleleri
Gün içinde rastgele olan glütensiz bir restoran bulursak, bir aile olarak gidip menüdeki her lanet şeyi sipariş ederdik. Ebeveynlerim kız kardeşim ve benim için çok kötü hissetti (evet, Çölyak genetiktir ve en iyi arkadaşım / ablam benden 2 yıl önce teşhis edildi), çok fazla obur (hayır, gluten değil) şımartmamızı isteyeceklerdi. olabildiğince carby yiyecekler.
Aynı öğünde mozzarella çubukları, pizza, makarna, tavuk pirzola, ekmek ve daha fazlasından bahsediyorum. Lokantadan dışarı fırlatılmalı, yemek borusunun tepesine yemek yığılmalıyız, sadece kusmayı umuyorduk. Yine de yapmadık, merak etmeyin.
Ve böylece bu yiyecek gelgiti başladı. Her gün bütün gün acıkırdım, kendimi Boar's Head hindisi, organik glütensiz mısır gevreği ve kavrulmuş sebzelerle doldururdum, sonra zamanı geldiğinde ve seçenekler kendilerine sunulduğunda, glütensiz besi yemeye bayılırdım. Arz ve taleple ilgili beni her zaman şımartmam için yalvaran bir şey vardı.
İyi glütensiz gıdanın oldukça kıt olması, var olduğunda çok daha değerli hale getirdi. Menüde adımı söylerken yumurta yerine glutensiz krep siparişi veremem? 2 gündür karbonhidrat yemediğim halde glütensiz pizzanın tamamını ve ekmek sepetini nasıl yiyemem? Tam o anda ve orada yemeseydim, ev yapımı glutensiz kurabiyeleri tekrar yeme fırsatım ne zaman olur?
Gif, tumblr.com'un izniyle
Zaman geçtikçe, glütensiz seçenekler giderek daha fazla kullanılabilir hale geldi ve besi öğünlerine aşırı yemek yeme sürelerimi artırdı. Onları geçmek aptalca göründü ve hala görünüyor. Ayrı bir fritözde glütensiz patates kızartması nadirdir, bu yüzden evet, bu güne kadar ilke olarak tüm sepeti yemeye devam edeceğim.
Emotionz
Sağlıklı beslenme zordur. Sinir bozucu birçok kız muhtemelen glutensiz olduğum için çok şanslı olduğumu düşünüyor - bende yok seçenek gece geç saatlere kadar sarhoş Domino sipariş etmek için ve ben Sahip olmak başka seçenek yokken bir restoranda salata yemek - #skinny, amirite? Hayır, aptal bahis. Bir restoranı arayıp menüde neyin glütensiz olduğunu sorarsam ve onlar salata derse, yerinde barışır ve onlara sert bir tavır takınırım.
Bununla birlikte, bir grup durumundaysam ve restoranı kim seçtiyse yiyebileceğim tek şeyin salata olduğunu bilmiyorsa, kapatırım. Hüzünlü küçük marul yapraklarımı seçeceğim, yarısı etrafımdaki sohbetlere katılacağım, ama nihayetinde sessizlik içinde acı çekerek kendime devam edeceğim. Yalan söyledim ve salatanın harika olduğunu söyledim, iyiymişim gibi davrandım, ama içten içe bu pisliklerin bu gün ve çağda nasıl glütensiz bir şey sunamayacaklarını dert ediyorum. Sonra eve gideceğim ve saatlerce acı çekmek zorunda kaldığım için yüzüme şişman yiyeceklerle dolduracağım. Ben kazandım.
Gif, tvrecappersanonymous.wordpress.com'un izniyle
Bu başka bir sorun - bazen sadece birkaç saat, dakika ve hatta birkaç saniye içinde glütensiz veya kirlenmemiş yiyecek olmayacağını bildiğim için uzaktan aç olmadığım zamanlarda bile yemek yiyorum.
Her zaman yemek yapmaktan nefret ettiğim açık büfelerde veya aile yemeklerinde yemek yemem gerekir. Kendimi kaba gibi hissediyorum, ama tıbben buna mecburum. Ve bu da tabağımda çok fazla yemek yememize neden oluyor çünkü herkes kendi tabağında ekmekle servis ettikten sonra yiyecek alamayacaktım. Bu, aynı düşünce süreci nedeniyle tabağımdaki her şeyi yemeye neden oluyor - bir dahaki sefere ne zaman bir şeyler yiyeceğim?
Sonuç olarak, aç olmadığımda yemek yiyorum, aç olmadığımda şımartıyorum ve aç olmadığımda yemeği düşünüyorum. Bundan kaçamıyorum. Gluten sadece vücudum için değil, zihnim için de zehirlidir. Beni sağlıklı tutan tek şey ondan kaçınmak olsa da, yemekle sağlıksız bir ilişkiye neden oldu. Dürüst olmak gerekirse akıllara durgunluk veriyor. Ve patlıyor. Çok.
Çölyak hastasını% 100 anlayan bir restoranda veya Çölyaklı bir arkadaşını veya aile üyesini tanıyan birinin evinde olmadıkça yemek yeme durumu kolay değildir. Aksi takdirde, sürekli açıklama, acıma bakışları, kafa karışıklığı veya hastalığa tamamen aldırış etmemeyi içerir. Kim olduğunu biliyorsun
Ve şimdi?
Eskiden çok eskiden hissettiğim, yaklaşan utancıma rağmen, aslında son derece açık sözlü olmayı öğrendim. Kişisel mücadele, 16 yaşımdan beri oldukça gelişti. Eskiden beni tanımlar ve muhtemelen biriyle konuşurken ağzımdan çıkan ilk gerçek olurdu. Şimdi, organik olarak ortaya çıkmadıkça bundan bahsetmiyorum (örneğin: bir restoranda).
merkezine ulaşmak için kaç tane yalama gerekir
Gif, sharegif.com'un izniyle
Arkadaşlarımla dışarıda yemek yemek konusunda stres yapardım. Şimdi restoranları arayıp sipariş bile vermiyorum çünkü tek başıma takılmaktansa sosyal olmayı tercih ederim. Kendim için konuşmaktan ve Çölyak'ın tüm varlığımı tanımlamasına izin vermekten korkardım. Şimdi çok açık sözlüyüm ve kişiliğimin tanımlayıcı özelliğim olmasına izin veriyorum (# 5oclock cuma, hayyy).
Ancak yemek takıntısı devam ediyor. Bu ekim ayında 7 yıldır glutensizim ve yiyecekler hala günlük hayatımı tanımlıyor. Eskiden olduğundan çok daha kolay, ama nerede çalıştığıma bakın - yemeğe odaklanan bir yayın. Nasıl dahil oldum? Çölyak, yiyecek konusunda günlük bir devrime neden oldu, bu yüzden artık bütün gün yiyeceklerle konuşmama, düşünmeme ve etkileşime girmeme izin veren bir işim var. Aslında uyanma dakikalarımı aşırı bilişsel uyumsuzluk hissetmeden yemeğe odaklayabilmek oldukça hoş bir duygu, ama zihnimi başka birçok düşünceye de açıyor. Hatta sağlıksız bir ilişkim ve yemeğe ve beslenme kısıtlamama karşı kızgınlığım olmasına rağmen.
Ama onunla çok daha rahat oluyorum. Ve glüten, sen benim kaltağımsın.
Gif, gifrific.com'un izniyle
