Sebzeleri çok seviyorum. Eğlenmek için kavrulmuş karnabahar yiyorum, paramın çoğunu taze ürünlere harcıyorum ve ara sıra salatayı sinemaya gizlice sokuyorum. Her zaman böyle değildi. Annem mutfakta bir sihirbaz olmasına ve birçok yönden sebze hazırlamasına rağmen yaptı tadını çıkar, hala saklandığımı açıkça hatırlıyorumyeşil bir şeydefalarca yemek yerine peçetemde yemek masasında.
Birkaç dikkate değer aykırı değer dışında, bunun gibi davranışlar çoğu insanın çocukluk anılarında görülür. Sebzeler neden çocuklar tarafından evrensel olarak bu kadar küçümseniyor? Araştırmamı yaptım ve bazı cevaplar buldum.
Biyoloji
Fotoğraf: Maggie Gorman
Çocukların yetişkinlerden çok daha fazla enerjiye ihtiyacı vardır. Bu nedenle, içgüdüsel olarak onlara çok fazla enerji sağlayabilecek yiyecekler (özellikle glikoz formunda, vücudun tercih ettiği yakıt ). Sebzeler kalori bakımından çok yoğun değildir, bu da fazla enerji sağlamadıkları anlamına gelir. Aslında, bazı sebzeler o kadar çok sindirilemeyen lif içerir ve o kadar az kalori içerir ki, içerdikleri kadar sindirmek için daha fazla enerji kullanabilirler.
Biyolojik olarak, (muazzam enerji ihtiyaçları olan) çocukların kendilerine enerji sağlamayan yiyecekleri yemeleri bir anlam ifade etmiyor. Elbette, parlak tür olduğumuz için, bir şekilde bunu alt üst etmeyi başardık ve şimdi bir çocukluk obezite salgınıyla karşı karşıyayız. Bize gidin.
Fotoğraf: Amanda Shulman
Çocukların sebzeleri sevmemelerine neden olan bir başka biyolojik faktör de onların tadı ve bu tadın ne anlama geldiğidir. Sebzelerin, özellikle yeşilliklerin ve turpgillerin dikkate değer bir özelliği, hafif acı bir tattır. Bu acı tada kalsiyum içeriği yanı sıra varlığı faydalı bileşikler fenoller, flavenoidler, izoflavonlar, terpenler ve glukozmolatlar gibi.
Çocuklar sadece bu acıyı yetişkinlerden daha güçlü tatmakla kalmaz, aynı zamanda bundan kaçınmak için daha büyük nedenleri vardır. Doğada acı, zehir ve potansiyel toksisitenin bir işaretidir. Sebzelerdeki acı bileşikler büyük miktarlarda zehirlidir, ancak bize zarar verecek kadar konsantre değildir. Sebzelerde bulunan eser miktarlar, biz yetişkinler deneyimlerden ve gözlemlerden öğrendiğimiz için aslında faydalıdır.
Bununla birlikte çocuklar, yetişkinlerden çok daha fazla içgüdü ile hareket ederler (kararlarını bizim yaptığımız gibi diğer bilişsel etkilere dayandırmak yerine). Küçük bedenleri ve daha az gelişmiş detoksifikasyon kapasiteleri, yetişkinlere göre toksik yüklenmeye daha duyarlı olmalarına neden olduğundan, bu durumda çocukların doğal içgüdüleriyle daha uyumlu olmaları mantıklıdır.
Zaman
Katherine Baker'ın fotoğrafı
Sebzelerdeki acı bileşikler olası toksisiteyi gösteriyorsa, neden yetişkinler olarak onları yiyor ve onlardan zevk alıyoruz? Temel olarak, sebzelerin bizi öldürmeyeceğini keşfetmeye zamanımız olduğu için. Biz detolerans oluşturmakacı tatlarına tekrar tekrar maruz kaldıklarında.
Vahşi doğada, bir hayvan potansiyel yeni bir besin kaynağına maruz kaldığında, biraz deneyerek güvenliğini test eder, ardından vücudunun onu tamamen işlemesine ve sindirmesine izin verir. Herhangi bir yan etki yoksa işlemi tekrar tekrar toplam 10-15 kez tekrarlayacaklardır. Bundan sonra, bu yiyeceğin kendileri için güvenli ve iyi olduğundan emin olacaklar ve bunu diyetlerinin düzenli bir parçası olarak uygulayacaklar. İnsanlar çarpıcı biçimde benzer şekilde çalışma eğilimindedir.
Çocuklar ve yetişkinler arasındaki fark, çocukların yiyecekleri 10-15 kez denemek için yeterince zamanlarının olmaması ve sebzelerin zararlı olmadığının gerçekten açık bir kanıtı olan başkalarını gözlemlemek için yeterince zaman harcamamalarıdır. Çoğu insanın kahve gibi diğer acı maddeleri sevmemesinin nedeni de budur.bira, vebitter çikolataonları ilk kez denediklerinde.
nair'den kimyasal bir yanık nasıl tedavi edilir
Eşleştirilmiş İlişkisel Öğrenme
Fotoğraf Phoebe Melnick
Çocukların sebzeleri sevmemelerinin son ortak nedeni, psikolojik kavramdan kaynaklanıyor olabilir. Eşleştirilmiş İlişkisel Öğrenme . Bir uyaranın belirli bir tepki ile bu ilişkisi (bu durumda, duyguya sahip bir sebze) sebzeler lehine çalışmaz.
Çocuklar eğilimiişlenmiş gıdaları ilişkilendirmekYağ ve şeker oranı yüksek (dondurma, kek, şeker) partiler, bayramlar, kutlamalar ve ödüller gibi olumlu hatıralarla. Sebzeleri, ebeveynleri dırdırmak ve yeşil yiyecekler yemeye zorlandıkları tatsız yemekler gibi daha az olumlu anılarla ilişkilendirme eğilimindedirler. Bu, çocukların abur cubur yiyecekleri bir ödül ve sebzeleri bir angarya olarak görmelerine neden olur.
Neyse ki, bireyler büyüdükçe, çağrışımları genellikle daha iyiye doğru değişir. Yetişkinler olarak sebzeleri sağlık, zindelik ve başarı ile ilişkilendirmeye başladık.
Ne yapabiliriz?
Şunu açıklığa kavuşturalım - Ben anne değilim ve ebeveynlik tavsiyesi vermiyorum. Bununla birlikte, yukarıda özetlenen teknik sorunların üstesinden gelmek için birkaç önerim var.
Acıyı azaltın
Fotoğraf Kelda Baljon
Karamelize etme hazırlama yöntemleri,dekapaj,buğulamave sote etmenin sebzelerdeki acılığın yanı sıra yağ, şeker ve tuz ilavesini azalttığı bulunmuştur. Bu, sebzelerinize büyük miktarlarda tuz, rafine şeker ve peynir dökmek için bir bahane değildir, ancak yağlı, tatlı veya tuzlu bir şeyin zevkli bir şekilde eklenmesi bir sebze yemeğinin lezzetini artırabilir.
Yiyecekleri olabildiğince tanıdık hale getirin
Fotoğraf Keni Lin
Çalışmalar bunu buldu çocuklar tanıdık bir sosla eşleştirildiklerinde daha fazla çiğ sebze yerler . Acıyı azaltmanın yanı sıra, bu güvenilir düşüşler tanıdık alanlardır ve bilinmeyen sebzelerin daha az korkutucu görünmesine yardımcı olur. Bitkisel yağ, rafine şeker ve diğer kötü malzemeler bakımından zengin çiftlik ve diğer sosları atlayın. Şunu seçin:Ev yapımı Humus,yoğurt bazlı soslar(tam yağlı gidin!),Guacamole,Sos,doğal fıstık ezmesiveya kendi mutfağınızda gerçek malzemelerle yarattığınız sos ne olursa olsun.
Servis ettiğiniz çocuğa / kişiye aşina olmayan bir sebze yemeği hazırlarsanız, sebzenin bilmediğiniz tek bileşen olduğundan emin olun. Örneğin içinde peynir kullanırsanız onların bildiği ve sevdiği bir peynir olmalıdır.
Tekrar pozlama
Fotoğraf Kelda Baljon
Söz konusu olduğunda, maruz kalmak her şeydir. İster birisinin belirli bir sebzeyi sevmesini sağlamaya çalışıyor olun, ister sadece kendi yeme alışkanlıklarınızı genişletmeye çalışıyor olun, belirli bir yemeği beğenip beğenmeyeceğinizi gerçekten belirlemek için genellikle 10-15 deneme gerekir.
Örneğin mantarları sevmeye çalışıyorsanız, bu 15 büyük porsiyon düz mantar yemeniz gerektiği anlamına gelmez. Bunun yerine, birkaç sevilen yemeğe mantarları dahil etmeyi deneyin ve her seferinde en azından bir ısırık alın. Anlaşılan annem bana bir şeyi denemeye devam edersem sevmeyi öğreneceğimi söylediğinde neden bahsettiğini biliyordu.
Tarafsız / pozitif ilişki
Lynden Orr tarafından fotoğraf
Aşırı çağrışımlardan kaçınmak için, yiyecek bir ödül veya ceza olarak kullanılmamalıdır. Sebzeler, diğer yiyecekler çıkmadan önce tek başına sunulursa, aç çocuklar onları yemeye daha istekli olur. Çocuklara sebze yemeleri için biraz nazik ve sert baskı yapmak kabul edilebilir olsa da, dırdır etmekten kaçınmak en iyisidir. Hepsinden önemlisi, çocuklar sık sık başkalarını (siz!) Sebze yerken ve severken görürlerse, onlara olumsuz bir ilişki kurmaları için pek bir neden verilmeyecektir.
insanlar neden inek sütü içmemeli
